از خصوصیات دنیا این است که در بسیاری موارد حق وباطل در ظاهر تفاوت چندانی باهم ندارند به فرض مال و آورده و خوردنی حلال با مال و خوراکی حرام در ظاهر به یک شکل وصورت هستند نان حلال ونان حرام در قیافه وقامت باهم فرقی ندارند همین گونه است قدرت و مقام حلال با مقام و منصب و موقعیت حرام و قس علی هذا
این انسان مومن است که با ایمان و بصیرت از این حجاب دنیا عبور می کند و می تواند حق و باطل را درباره خود ودیگران تشخیص دهد وتفاوت مهم حیات مومن با غیر مومن در همین شناخت ها و معرفت هاست و همین گونه فرق جامعه ایمانی و جامعه غیرایمانی در این نوع ادراک است.
یقینی که کیمیایی کم یاب در متون روایی توصیف شده است، اوج این ادراک وفهم است(کافی ج ۲ص ۵۳)
اهل یقین هستند که بین حلال وحرام در امور ساده و پیچیده تمییز می دهند و البته طبق بیان قرآن در (سوره تکاثر) مانع مهم یقین ، تکاثر و زیاده خواهی و زیاده طلبی است چه این زیاده خواهی در خوراک و پوشاک واملاک باشد چه در قدرت و منصب.
انسان متکاثر به حد خود شخصی یا گروهی و حزبی اش قانع نیست و این حرص بینایی او را در تشخیص بین حلال و حرام در نسبت با داشته ها و خواسته های خود ودیگران دچار اختلال می سازد و نتیجه این امر ورود در دنیای حرص و شک و اضطراب و منازعه و قدرت طلبی و ثروت اندوزی و دور شدن از حیات امن و یقین و سلامت خود ودیگران است.
متکاثر حتی بیشتر از خود امنیت وسلامت دیگران را تخریب می کند چون با تکاثر از مسیر عدالت خارج می شود و باظلم ظلمت در زندگی ها می افکند
لذا تفاوت مهم انسان اهل دنیا و انسان اهل آخرت در همین است که انسان دنیوی برای ارضای تکاثر خود حرام را برخود حلال می سازد و زندگی را بر دیگران تنگ می سازد وانسان اخروی برای حفظ یقین خود به گرد حرام نمی چرخد و موجبات امنیت وسلامت دیگران را نیز فراهم می سازد .
اساس حلال وحرام نیز بازگشت به حریم داری دارد طلب حلال یعنی طلب در حریم و طلب حرام یعنی خروج از حریم.
روزه مهم ترین عنصر در تقویت روحیه حریم شناسی وپایبندی به حریم وحلال است انسان در روزه داری از صبح تا شام مراقب است که از حریم خارج نشود و در افطار با رسیدن وقت اجازه خوردن وآشامیدن لذت این حریم داری را می چشد.
ازاین روست که در روایات از نتایج مهم روزه داری حقیقی حکمت و یقین شمرده شده است(ارشاد القلوب ج ۱ص ۲)
ماه های رجب و شعبان و رمضان ماههای عبادت و روزه داری است و روزه های مستحبی رجب و شعبان مقدمه ای درتدارک فیض گیری در روزهای روزه داری واجب رمضان است.
بکوشیم با تمرین روزه داری واقعی به کیمیای یقین و حیات طیبه نزدیک شویم که به فرموده امام علی (ع) همان قناعت است (نهج البلاغه حکمت ۲۹۹)
در پرتو ماهای رجب و شعبان و رمضان قوه شناخت حلال وحرام را در مصداق وعینیت در هر شکل آن از خوراک و پوشاک تا قدرت و ثروت ومکنت اعتبار را به دست آوریم و روحمان از میوه وثمره ماه مهمانی الهی کام و جان گیرد.